Sanayi devrimine benzer garip bir devrimin içinden geçiyoruz. Yapay zekanın değişik uygulamalarını görüyoruz. Belli bir sanatçının tarzını öğrenip o tarz resim yapan kodlar, beste yapanlar, sorularımızı cevaplayıp bize yol gösterenler,…
Ölümsüzlüğün anlamsızlığı, anıların önemi, hayata tat katan küçük yaramazlıklar, Tanrı – irade – özgürlük açmazı, organik hayatın karşısına dikilen endüstriyel yapılar... Justin Tomchuk’un animasyon projesi Interface (Arayüz) bizleri karanlık bir…
Su yükseliyor. Çenemi okşuyor. Devasa bir geminin içinde yavaş yavaş batıyorum. Önümden geçen piyanonun tuşlarına uzanamıyorum. Halbuki sol elimle bir La Minör akoru bassam, oradan aldığım ilhamla sağ elim beyaz…
Vedalar her yerde: Ömrünü tüketen arkadaşlıklar, biten sevdalar, dünya koşulları yüzünden ayrı düşülen insanlar... Ve vedaların en kesini: Ölüm. Vedalaştıklarımız insanlarla sınırlı da değil: Hayaller, gençlik enerjisi, sağlıklı bir beden,…
Ormanın ortasında titriyorum. Tahta ellerime dayadığım çenem, yere kenetlediğim bakışlarım bir türlü durulmuyorlar. Etrafımı saran çam ağaçları, toprağa bıraktığım baltamla birlikte bir ikilemin içinde kıvranıyorum. Ağaç kesmekle bir derdim yok.…
Patlama bugün olmayacak. Çok erken... ya da çok geç. Evrensel iddialarla gelmiyorum. Söyleyeceklerimin sizinle hiç alakası olmayabilir. Nihai bir aydınlanma ile etrafıma ışık saçmıyorum. Belki de öfkenin hayatınızda hiç yeri…
Değişik bir sağa sola kaydırma çağındayız. Binlerce seçim ikilemi her gün kafamızı kurcalıyor. Sadece insanları değil, yaşanacak yerleri, alınacak eşyaları, gezilecek diyarları, yapabileceğimiz işleri de kafamızda sağa sola kaydırıyoruz. “Kafamızda…
Düşüyorum hâkim bey. Koca bir karanlığın ortasına uçuyorum. Neye ne ile tutunacağımı bilmiyorum. Beni yargılamayın hâkim bey. Bari insafsız yargılamayın. Yanlış anladınız. Yargısız insaf dilenmiyorum. İnsaflı bir yargı istiyorum. Doğru…
42. Douglas Adams’a göre hayata ve evrene dair temel sorunun cevabı. Sorunun ne olduğunu ise bilmiyoruz. Douglas Adams 42 ile sadece absürt bir komiklik yapmamış, ayrıca bize “Hayatın anlamı ne?”…
Renklere bulanmışım. Turuncu-mor boynuzlarım, yeşil-kahverengi kulaklarım var. Ağzım mavi, dişlerim sivri, burnum kırmızı. Sırıtıyorum. Hepinize gülüyorum. Niye? Bilmiyorum. Dedim ya: Ben bir maskeyim.
